به گزارش ایسنا،"آندری آرسینوچ تارکوفسکی" متولد چهارم آوریل 1932، یکی از 100 کارگردان بزرگ تاریخ سینما است که در عرصه فیلم‌نامه‌نویسی و اپرا نیز فعال بود.
"اینگمار برگمن"، کارگردان نامی سوئد زمانی در توصیف تارکوفسکی گفت: "او برای من بزرگ‌ترین کارگردان سینماست که زبان جدیدی اختراع کرد و به ماهیت فیلم وفادار است".
تارکوفسکی به‌غیر از دو فیلم آخرش، تمامی آثارش را در روسیه ساخت که اکثرا مضامین متافیزیک و در رابطه با مسیحیت هستند. او از پدری شاعر و مترجم متولد شد و پس از پایان دوران دبیرستان، دانشجوی رشته فیلم‌سازی شد.
او نخستین فیلم بلندش را در سال 1962 باعنوان "کودکی ایوان" ساخت. "تارکوفسکی" با این فیلم به شهرت جهانی رسید و 15 جایزه از جمله شیر طلای "ونیز" را کسب کرد.
در سال 965، او با ساخت فیلم" گزندگی آندری روبلف" که درباره نقاش بزرگ قرن پانزدهم روسیه بود، موفقیت‌هایش را ادامه داد، هرچند مقامات شوروی سابق حساسیت‌هایی را نسبت به آن نشان دادند. با این وجود "تارکوفسکی" توانست با این فیلم، جایزه فدراسیون بین‌المللی منتقدین فیلم را در سال 1969 از جشنواره کن کسب کند.
در سال 1972 تارکوفسکی ساخت فیلم جدیدش با نام "سولاریس" را به پایان رساند. این فیلم که اثری اقتباسی از یک رمان بود، در سال 1968 به جشنواره کن راه یافت و توانست جایزه بزرگ هیأت‌داوران و جایزه فیپرشی را به خود اختصاص دهد.
تارکوفسکی در سال 1974 فیلم "آینه" را که شرح‌حال خودش از دوران کودکی و تجسم برخی سروده‌های پدرش بود ساخت که بازهم با مخالفت‌های مقامات شوروی سابق همراه شد.
وی در سال 1976 نمایش‌نامه "هملت" را در مسکو کارگردانی کرد و پس از آن آماده‌ی ساخت فیلم "استاکر" شد که آخرین فیلمی بود که او در داخل شوروی کارگردانی می‌کرد. ساخت این فیلم به علت حمله قلبی تارکوفسکی تا سال 1979 انجام نشد.
پس از ارایه این فیلم به جشنواره کن، تارکوفسکی جایزه بهترین فیلم معنوی را از این رویداد سینمایی کسب کرد.
تارکوفسکی در سفری که در سال 1979 به ایتالیا داشت، مستند "سفر در زمان" را ساخت و در سفر بعدی‌اش که سال بعد به ایتالیا داشت، نگارش فیلم‌نامه "نوستالژیا" را به پایان رساند و با وجود برخی مشکلات مالی، ساخت این فیلم را در سال 1983 به پایان رساند و در جشنواره کن توانست جایزه بزرگ هیأت‌داوران، جایزه فیپرشی و جایزه بهترین فیلم معنوی را به‌دست آورد تا افتخارات سینمایی خود را کامل کند.
پس از آنکه مقامات شوروی سابق مانع از آن شدند که نخل طلای کن در آن سال به "نوستالژیا" برسد، تارکوفسکی مصمم شد که دیگر در شوروی فیلم نسازد.
وی در سال 1985 با وجود ابتلا به سرطان، ساخت فیلم جدیدش با نام "ایثار" را در سوئد به پایان رساند و در حضوری دوباره در جشنواره کن، جایزه بهترین فیلم معنوی و جایزه فدراسیون بین‌المللی منتقدین فیلم را کسب کرد. اما تارکوفسکی به‌علت بیماری قادر به حضور در مراسم اعطای جوایز نبود.
آندری تارکوفسکی روز 28 دسامبر 1986 در سن 54 سالگی در پاریس درگذشت و روز سوم ژانویه 1987 در آرامگاهی در پاریس به خاک سپرده شد.
وی اگرچه تنها هفت فیلم بلند ساخت، اما کارنامه سینمایی‌اش سرشار از جوایز و افتخارات سینمایی است که کسب 9 جایزه از جشنواره کن، جایزه بافتا بهترین فیلم خارجی (ایثار- 1988) و شیر طلای ونیز تنها بخشی از کارنامه اوست.
در سال 2009 انجمن فیلم بریتانیا به مناسبت هفتادوپنجمین سالگرد راه‌اندازی، طی نظرسنجی از کارشناسان و علاقه‌مندان سینما، فهرستی از فیلم‌هایی که نسل‌های بعد حتما باید آن‌ها را تماشا کنند تهیه کرد که "استاکر"، ساخته تارکوفسکی به‌عنوان دومین اثر برتر نام گرفت.
